Χάσου Βέλιο … !!!

Ο Πιτσιπούργος (Θ. Συριόπουλος) εκείνη την εποχή είχε καφενείο κάτω από του Πεγή, εκεί που είναι σήμερα η Εθνική Τράπεζα. Όταν ήταν κρυφοερωτευμένος με τη Μαρία του Παπανικολάου, για να πάει στο σπίτι της, που ήτανε στον κάτω μαχαλά δίπλα στου Καλατζόγιαννη, πέρναγε υποχρεωτικά από το καλντερίμι του Γεωργίου.

Ο γερο-Γιάννης ο Γεωργίου είχε στην αυλή του ένα σκυλί που το φώναζε Βέλιο. Κάθε φορά που κατηφόριζε κρυφά βράδυ ο Πιτσιπούργος για τη Μαρία, του ’πεφτε πάνω ο Βέλιος και χάλαγε τον κόσμο με το γαύγισμα. Μια φορά, δυο φορές ακούνε οι γείτονες το σκυλί, ανοίγουνε τα παραθυρόφυλλα και βλέπουνε τον Πιτσιπούργο να κατηφορίζει με προφύλαξη για τη Μαρία! Κάθε τόσο λοιπόν που γαύγιζε βράδυ ο Βέλιος, ξέρανε ότι περνάει ο Πιτσιπούργος. Εν ολίγοις ο Πιτσιπούργος γίνεται «Βούκινο» στο χωριό !!!

Από κει και μετά οι άντρες κάθε μέρα στο καφενείο του ήτανε με υπονοούμενα, πονηρά μειδιάματα, κλείσιμο του ματιού και διάφορα πειράγματα :

«Τι έχει ο Βέλιος και γαυγίζει τα βράδια ρε παιδιά»?,

«Πάλι βράχνιασε απόψε ο Βέλιος» !,

«Με ποιον τάχει ο Βέλιος κάθε βράδυ και δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε»?

Τ’ άκουγε αυτά ο Πιτσιπούργος, αλλά τι να πει και τι να κάνει?

Να μην πάει στη Μαρία? δεν το άντεχε η καρδιά του !

Να πάει στη Μαρία? δεν άντεχε τα γαυγίσματα του Βέλιου και την καζούρα στο καφενείο !

Πανέξυπνος όπως ήτανε (καλίγωνε ψύλλο στον αέρα), βρήκε λύση !

Όταν πέρναγε από το Βέλιο, του πέταγε ένα κομμάτι ψωμί με κανά σβόλι μουχλιασμένο τυρί κι έτσι ο Βέλιος ξεχνιότανε!!! Με την εξαγορά της σιωπής του Βέλιου πέρναγε ανενόχλητος και γλίτωνε τα πειράγματα στο καφενείο.

Ο Βέλιος όμως καλόμαθε στο φαγάκι και δεν περίμενε τα βράδια να περάσει ο Πιτσιπούργος. Κάθε πρωί πήγαινε και από το καφενείο του «φίλου» του για επιπλέον φαγητό! Δε ξεκόλλαγε από το Πιτσιπούργο με τίποτα !!!

Μετά από καιρό ο Πιτσιπούργος παντρεύεται τη Μαρία. Ο Βέλιος, κατά τη συνήθειά του, ξεκινάει για το καφενείο, να πάρει το πρωινό του. Τον βλέπει ο Πιτσιπούργος, παίρνει το σκουπόξυλο, του κοπανάει μία και του λέει το αμίμητο :

«Άντε χάσου Βέλιο, παντρεύτηκα» !!!

Πηγή : Περιοδικό ΤΡΟΠΑΙΑ, τεύχος 2