ΚΑΡΕΚΛΕΣ… ΤΗΛΕΓΡΑΦΙΚΩΣ !!!

Στο σημερινό ΠΑΡΚΟ του χωριού μας λειτουργούσε «Εξοχικό» με το όνομα «Καλλιθέα του Ζαγρή». Ποιο κάτω από το «Εξοχικό» ήταν το σπίτι του γέρο-Πλούτσου, που όλο γκρίνιαζε στη γυναίκα του ότι τα παιδιά τους, που ήταν στην Αμερική, τους είχανε ξεχασμένους.

Τα σπίτια τότε επικοινωνούσαν με … εναέριο τηλεγραφικό σύρμα, που πήγαινε από σπίτι σε σπίτι και στηριζότανε σε πορσελάνινους μονωτήρες στα αγκωνάρια των σπιτιών.

Κάποιοι νέοι του χωριού λοιπόν, ύστερα από διασκέδαση στο «Εξοχικό», πιάνουνε και κρεμάνε αργά τη νύχτα 5-6 καρέκλες στο σύρμα του τηλέγραφου, που ξεκίναγε από το «Εξοχικό» και κατέληγε στο αγκωνάρι του σπιτιού του γέρο-Πλούτσου. Όπως ήτανε κατηφορίτσα, ξεκινάνε οι καρέκλες και νταααν !!! φτάνουν στο αγκωνάρι του και σταματάνε.

Σηκώνεται το πρωί η γριά-Πλούτσαινα, ανοίγει το παραθύρι της, βλέπει τις καρέκλες και δεν πίστευε στα μάτια της. Ξυπνάει αμέσως το γέρο-Πλούτσο και με καμάρι του λέει :

«Σήκω γέρο! Σήκω αχρόνιαγε! π’ ούλο παραπονιέσαι για τα παιδιά. Σήκω να δεις που μας στείλανε καρέκλες τηλεγραφικώς από την Αμερική»!!!

Πηγή : Κώστας Βούτας

Περιοδικό ΤΡΟΠΑΙΑ