Η Βασιλάκαινα στο δικαστήριο

Γύρω στα 1915-17 υπηρετούσε στα Τρόπαια ένας Ειρηνοδίκης ονόματι Θεοδωρόπουλος, που έμενε με ενοίκιο στο σπίτι της θειάς-Βασιλάκαινας γνωστής για τον αυθόρμητο τρόπο έκφρασης.

Κάποια μέρα λοιπόν ο Ειρηνοδίκης συνεννοείται με την παρέα του στο καφενείο, να της σκηνοθετήσουν μια δίκη για να διασκεδάσουν με τον τρόπο που θα αντιδρούσε. Βάζουν ένα παιδί να λύσει το γουρούνι από την αυλή της και να το βγάλει στο δρόμο. Ο χωροφύλακας έτοιμος στη γωνία, βλέπει το γουρούνι να περιφέρεται «ελεύθερο» και τραβάει αμέσως μήνυση στη θειά-Βασιλάκαινα. Με συνοπτικές διαδικασίες ορίζεται αμέσως η δίκη για την άλλη μέρα. Μαθαίνουν στο καφενείο ότι θα γίνει «πανηγύρι» με τη θειά-Βασιλάκαινα και ξεσηκώνονται όλοι για το δικαστήριο.

Ανεβαίνει ο Ειρηνοδίκης με τους βοηθούς του στην έδρα και οι δικηγόροι παίρνουν θέση. Η θειά-Βασιλάκαινα έχει δίπλα της για μάρτυρα υπεράσπισης τη συνυφάδα της τη Κώσταινα ή Κοζοκολίνα και αρχίζει η δίκη :

ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ : Ορκίζεστε να πείτε την αλήθεια (και της δείχνει να βάλλει το χέρι στο ευαγγέλιο).

ΒΑΣΙΛΑΚΑΙΝΑ : Λαχτάρα μου η μαύρη, που θα βάλλω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο για το γουρούνι!!!

ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ : Πόσων χρονών είστε?

ΒΑΣΙΛΑΚΑΙΝΑ : (… δε θέλει να πει την ηλικία της και) γυρίζοντας στη συνυφάδα της λέει: «Η Κώσταινα ξέρει!!! Πόσο νάμαι μωρ’ Κώσταινα»?

ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ: Πώς λέγεστε?

ΒΑΣΙΛΑΚΑΙΝΑ : Ναι δε με ξες κιόλας!!! ρώτα με και πως με λένε τώρα!!! Λεπριάρα τσιε συγενιτσιάρα με λένε με το κακό που μ’ έβρε»!!!

Πηγή : Περιοδικό ΤΡΟΠΑΙΑ, τεύχος 2